ΤΑ ΜΕΤΡΑ, Η ΦΤΩΧΕΙΑ ΚΑΙ ΤΡΟΠΟΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ

   Δυόμιση χρόνια μετά τη νέα – και αυτή τη φορά – απροκάλυπτη και εθελοντική υποταγή μας στα ξένα κέντρα εξουσίας διαπιστώνεται από τη συντριπτική  πλειοψηφία του Ελληνικού λαού η αδυναμία εξυπηρέτησης του χρέους που έχουν δημιουργήσει οι ελίτ του τόπου εις βάρος του (το αν έγινε βάσει σχεδίου ή όχι δεν έχει διαφανεί ξεκάθαρα ακόμη, δεν μπορεί όμως να αποκλειστεί και εντελώς σαν πιθανότητα). Οι αντιδράσεις ποικίλουν : Άλλοι αδιαφορούν και συνεχίζουν να παραμένουν απαθείς, άλλοι εκτοξεύουν κατηγορίες προς κάθε κατεύθυνση - χωρίς να έχουν κάνει την παραμικρή αυτοκριτική, άλλοι ενισχύουν - τουλάχιστον δημοσκοπικά - ακραία κόμματα, ενώ άλλοι επιμένουν στη σωτηρία από τις παραδοσιακές δυνάμεις, δηλαδή εκείνες ακριβώς που οδήγησαν τον τόπο σε μια πρωτόγνωρη «κρίση» όχι μόνο οικονομικών, αλλά και αξιών, παιδείας, πολιτισμού, ταυτότητας.

  Δυστυχώς, παραμένουμε ως πολίτες στάσιμοι-ανενεργοί και δυσπροσάρμοστοι στις νέες συνθήκες, αντιμετωπίζοντας με επιφανειακό τρόπο τα προβλήματα που ήρθαν και θα συνεχίσουν να έρχονται, χωρίς κάποιο κοινά αποδεκτό σχεδιασμό, πίστη σε κάποιο όραμα, δίχως ελπίδα και αισιοδοξία, έστω και αυτές τις δύσκολες στιγμές.

  Δεν έχουμε , παραδείγματος χάρη, καταλάβει ότι για να προχωρήσει ο τόπος πρέπει πρώτα απ’ όλα να απαλλαγεί από όλους όσους και όσα τον οδήγησαν εκεί. Το πρώτο βήμα είναι η δημιουργία νέων πολιτικών φορέων, όχι όμως από αυτόκλητους «σωτήρες», που είναι επαγγελματίες και προνομιούχοι της πολιτικής, οι οποίοι πιάνοντας τον παλμό της εποχής προσπαθούν να παραμείνουν στο παιχνίδι της κακώς εννοούμενης εξουσίας, για να συνεχίσουν λίγο πιο προσεκτικά και με νέα «προβειά» το έργο τους, δηλαδή πρωταρχικά την εξυπηρέτηση των ίδιων και «χορηγικών» συμφερόντων και έπειτα να «πετάξουν» στάχτη στα μάτια του λαού στη χειρότερη περίπτωση ή κανένα κοκαλάκι στην καλύτερη. Οι φορείς αυτοί θα δημιουργηθούν μέσω της σύνθεσης απόψεων από όλα τα υπάρχοντα κόμματα και οι ηγέτες τους θα είναι εθελοντές πολιτικοί, απαλλαγμένοι από αγκυλώσεις και  στυγνό «επαγγελματισμό», με υψηλή κατάρτιση, στιβαρότητα χαρακτήρα και κύρος.

  Δεύτερο βήμα, μπορεί να είναι η προώθηση της αλληλεγγύης και του εθελοντισμού  σε όλους τους τομείς της κοινωνίας, ταυτόχρονα με την γενικευμένη προσπάθεια για ατομική βελτίωση σε όλα τα πεδία ενδιαφέροντος. Έτσι μπορεί να υπάρξει μεγιστοποίηση οφέλους με την ελάσσονα δυνατή επιβάρυνση.

  Μερικά παραδείγματα είναι : Ενημέρωση (μέσω αντικειμενικών διαύλων και κριτικού «φιλτραρίσματος» κάθε πληροφορίας), δια βίου μάθηση (σχολεία β’ ευκαιρίας, πρόοδος, προσθήκες στις ήδη υπάρχουσες γνώσεις, μελέτη στον ελεύθερο χρόνο, καλλιέργεια ενδιαφερόντων, περαιτέρω εξιδείκευση), συμμετοχή σε κάθε μορφή ομάδας που βελτιώνει την καθημερινότητα (εθελοντές, πολιτικοί και κοινωνικοί φορείς), ενεργητικότητα, απόρριψη καταναλωτικών προτύπων, οικιακή οικονομία και προγραμματισμός δράσης για ορθολογικότερη διαχείριση (αποφυγή περιττής κατανάλωσης, είτε στο ξόδεμα οικονομιών για αχρείαστα αγαθά, είτε φυσικών αγαθών, όπως το νερό και το ηλεκτρικό ρεύμα), υιοθέτηση πιο οικολογικών και οικονομικών τρόπων μετακίνησης (δίκυκλη μηχανή ή ποδήλατο αντί για αυτοκίνητο, μέσα μαζικής μεταφοράς, «μοίρασμα» διαδρομής σε ένα αυτοκίνητο με πολλούς επιβάτες - carpooling -) θέρμανσης (ενεργειακά τζάκια, converter, σόμπες υγραερίου) και   γενικότερα κατανάλωσης ενέργειας (φωτοβολταϊκά, μονώσεις, ποικίλες εφαρμογές για ηλιακή, αιολική και άλλου είδους ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές).