Η σημερινή κατάσταση της χώρας με την
πεντάχρονη και βάλε κόντρα των μνημονιακών με τους αντιμνημονιακούς, των
ευρωπαϊστών με τους αντιευρωπαϊστές, των υπέρμαχων του ευρώ και των υπέρμαχων
της δραχμής μου θυμίζει τις κόντρες παραδοσιακών και ομοιοπαθητικών ιατρών για
αντιμετώπιση σοβαρών ασθενειών. Από τη μία έχουμε αυτούς που έχουν
συνταγογραφήσει στη χώρα ισχυρά φάρμακα με τρομερές παρενέργειες που μπορεί να
οδηγήσουν στο θάνατο αντί της θεραπείας, από την άλλη τους ομοιοπαθητικούς που
με εναλλακτικές πρακτικές αρχικά (όπως θεραπευτική κάνναβη κλπ) αντιμετώπισαν ή
νόμιζαν πως αντιμετώπισαν την ασθένεια
που όμως συνεχίζει ακάθεκτη θέτοντας το δίλλημα στροφής σε πιο παραδοσιακές
πρακτικές, που όπως προείπα ούτε αυτές εξασφαλίζουν τη νικηφόρο εξέλιξη έναντι
της ανίατης ασθένειας μας.
Στην περίπτωση της κατάργησης της δημοτικής
αστυνομίας και της κινητικότητας που ήταν ένας θεσμός στα σπάργανα (και που
ακόμη συνεχίζεται) είχαμε διάφορες πρακτικές «θεραπείας» που σε κάποια πράγματα
απέτυχαν και σε κάποια πέτυχαν. Παρακάτω αναφέρω τις επιτυχίες και αποτυχίες
του κάθε σκέλους (Δ.Α. - κινητικότητα):
Αποτυχίες προερχόμενες
από την κατάργηση της Δ.Α.
1. Στέρηση
μίας υπηρεσίας ευταξίας και εσόδων ενός δήμου (κυρίως για τους μεγαλύτερους).
2.
Στέρηση υπαλλήλων αυξημένων προσόντων
από τις υποστελεχωμένες δημοτικές υπηρεσίες.
3. Δημιουργία
αισθήματος ανασφάλειας και αποστροφής για την εκ των υστέρων αντιμετώπιση από
τους δήμους (αίσθημα «στυμμένης λεμονόκουπας», ψυχρότητα από άλλους πρώην
συναδέλφους) στους θιγόμενους.
Επιτυχίες κατάργησης
της Δ.Α.
1. Μείωση
εξόδων για υλικοτεχνικό εξοπλισμό της υπηρεσίας (στολές, .
2.
Χρησιμοποίηση ενός μικρού αριθμού
υπαλλήλων της (εξαιρεθέντες) σε νευραλγικές θέσεις και θέσεις ανάγκης από τους
δήμους.
3. Λύση
(έστω και βίαιη) στις πάμπολλες παθογένειες της Δ.Α. (επικάλυψη αρμοδιοτήτων,
συναρμοδιότητες, καίριες νομικές παραλείψεις για την εύρυθμη λειτουργία της,
ερμαφρόδιτο καθεστώς - δημοτικοί μεν αλλά ένστολοι ειδικοί προανακριτικοί δε
υπάλληλοι - αδικίες στο καθεστώς αποσπάσεων και μετατάξεων υπαλλήλων της όπως
χρονικός περιορισμός αρχικά 10, έπειτα 8 ετών για μετάταξη σε άλλο δήμο,
απαγόρευση κάθε απόσπασης πέραν της συνυπηρέτησης 1+1 έτος, απαγόρευση
μετακίνησης σε άλλο κλάδο).
Επιτυχίες Κινητικότητας
1. Αξιοποίηση
αρκετών υπαλλήλων σε θέσεις ανάλογες των προσόντων τους.
2.
Επιστροφή στον τόπο συμφερόντων για
αρκετούς υπαλλήλους, ορισμένοι εκ των οποίων βρίσκονταν σε ιδιότυπη «ομηρία» σε
άλλα μέρη, λόγω των περιορισμών της Δ.Α. ή και λόγω μη ανθρώπινης στάσης
αιρετών σχετικά με υπηρεσιακή μετακίνηση σε άλλο τόπο.
3.
Ευκαιρία αλλαγής εργασιακού
περιβάλλοντος.
Αποτυχίες
Κινητικότητας
1.
Υποχρεωτική ουσιαστικά μορφή έως τώρα,
εκτός της ενδοδημοτικής, με εξαναγκασμό υπαλλήλων για αλλαγή εργασίας ή και
τόπου (συμφερόντων πολλές φορές, βλέπε φυλακές - ΕΛ.ΑΣ. για τους πρώην Δ.Α., οι
οποίοι εξαναγκάστηκαν - και εξαναγκάζονται οι της ΕΛ.ΑΣ. - σε βίαιη αλλαγή).
2.
Η υποχρέωση για σύμφωνη γνώμη από το
φορέα προέλευσης που αποστερεί από αρκετούς υπαλλήλους το δικαίωμα στην αλλαγή θέσης,
εργασίας , τόπου.
3.
Η μη σωστά κατανεμημένη σχέση
μοριοδότησης - προσόντων και η φωτογραφική προσθήκη μη τυπικών προσόντων για
βόλεμα ημετέρων.
4. Η
εφαρμογή της υποχρεωτικά μόνο σε κάποιες ομάδες υπαλλήλων και η μη χρήση της σε
όλο το δημόσιο ιδίως σε αχρείαστες και υπερστελεχωμένες υπηρεσίες ή ατομικά σε
μη αποδοτικούς ή πολύ αποδοτικούς υπαλλήλους (υποβάθμιση - αναβάθμιση θέσης).
Δυστυχώς, από τα παραπάνω συμπεραίνεται η
αποσπασματικότητα κάθε μέτρου που δοκιμάστηκε, χωρίς θεαματικές βελτιώσεις στη λειτουργία
του κράτους, παρά μόνο το «μπάλωμα» κάποιων «τρυπών», δηλαδή τη στέλεχωση
υπηρεσιών με ελλείψεις, όχι απαραίτητα με ικανούς για την αντίστοιχη θέση
υπαλλήλων (λόγω της αλλοιωμένης μοριοδότησης) και την διάλυση του οικογενειακού
ιστού και προϋπολογισμού των υπαλλήλων που βρέθηκαν σε καθεστώς κινητικότητας,
ακόμη και αν τελικά βρέθηκαν στον τόπο συμφερόντων τους (πόσο μάλλον για όσους
βρέθηκαν ή θα βρεθούν εκτός αυτού, με οικογένειες πολλές φορές μακριά από τον
τόπο εργασίας).
Προτείνεται, χωρίς βέβαια την ελπίδα να
εισακουστώ με τις κρατούσες συνθήκες, η γενική εφαρμογή του μέτρου σε όλο το
δημόσιο τομέα (ευρύτερο και στενό) με υποβάθμιση και αναβάθμιση στελεχών
αναλόγως των προσόντων τους και της εργατικότητάς στους, χωρίς στρεβλές
μοριοδοτήσεις, εργασία στον τόπο συμφερόντων του καθενός ή σε ακτίνα 50
χιλιομέτρων το ανώτερο, με υποχρεωτική συνυπηρέτηση έγγαμων γονέων σε τόπο
επιλογής εκ των δύο και άνευ γνώμης φορέων με απλή κοινή δήλωση των υπαλλήλων.
Γεώργιος Μάστορας
(Αφάνταστα
Ταλαιπωρημένος Δημοτικός Αστυνομικός της ΕΛ.ΑΣ. με 2 ανήλικα τέκνα, Πτυχιούχος
Ιστορίας - Αρχαιολογίας Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, 1οετής
Μεταπτυχιακός Φοιτητής Διοίκησης Τουριστικών Επιχειρήσεων Ε.Α.Π., Αδειούχος
διδάσκαλος Αγγλικής Γλώσσας.)
