Γεννήθηκες σε ένα παραλίμνιο χωριό των Ιωαννίνων, την Πλατανιά, παλιά Γερακάριο και επί τουρκοκρατίας Γούλα, λίγους μήνες πριν το ξέσπασμα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Γονείς σου ο Γιώργος κι η Βασίλω, άνθρωποι του μόχθου, αγρότες και μικροπωλητές.
Μεγάλωσες με μπομπότα και ζάχαρη με λάδι στο ψωμί. Εφυγες από το χωριό σου στα 13 για να πας Γυμνάσιο στα Γιάννενα. Παράλληλα δούλευες σε φούρνο. Γυρνούσες με κάθε ευκαιρία στο χωριό για να βοηθήσεις βόσκωντας πρόβατα. Πέτυχες στις εξετάσεις σου για την Παιδαγωγική Ακαδημία, αλλά προχώρησες και πέτυχες στη σχολή υπομηχανικών στο τότε «Μικρό Πολυτεχνείο». Ενδιάμεσα, απορρίφθηκες από Αξιωματικός της Αεροπορίας, λόγω κοινωνικών φρονημάτων, όπως σου εκμυστηρεύτηκαν, παρά τα άριστα γραπτά σου.
Όταν επί Γ. Παπανδρέου υποβάθμισαν τη σχολή σου, ξεκίνησες με τους συμφοιτητές σου πορεία με λεωφορεία κι από την Πάτρα και μετά με τα πόδια για να διαμαρτυρηθείτε. Στο δρόμο ο κόσμος σας έδινε αυγά και κομπόστες. Φτάνοντας στην πλατεία Συντάγματος η εφημερίδα Αυγή σε απαθανάτισε να ταΐζεις με το ένα κουτάλι όλους τους συμφοιτητές σου από το τενεκεδάκι κομπόστα.
Διορίστηκες στην Πάτρα και όργωσες όλα τα σεισμόπληκτα χωριά των Καλαβρύτων. Εκανες φίλους που έμειναν, είχες όμως και «παρακολούθηση». Αποτέλεσμα η δυσμενής μετάθεση στην Πρέβεζα, όπου και παντρεύτηκες. Επί χούντας, φοβούμενος τους ρουφιάνους έκαψες όλα τα αρχεία σου με τη συνδικαλιστική σου δράση και τα τραγούδια του Θεοδωράκη. Παρόλα αυτά με ένα παιδί και ένα άλλο στην κοιλιά μετατέθηκες δυσμενώς στο Αγρίνιο. Μεταπολιτευτικά πίστεψες στον Ανδρέα και είχες ευδόκιμη υπηρεσία μέχρι τη συνταξιοδότησή σου.
Στην Πρέβεζα είχες κοινωνική δράση , βοήθησες πολύ κόσμο, πάντα άτομο της προσφοράς, ενώ ήσουν και στέλεχος της διοίκησης της πρώτης ενωμένης μπασκετικής ομάδας της πόλης, του Α.Ο. Νικόπολη Πρέβεζας, στα «χρυσά χρόνια» της υπηρετώντας την με συνέπεια και οργάνωση για αρκετά χρόνια.
Δεν έλεγες πολλά με τα λόγια αλλά έκανες πολλά με πράξεις. Η οικογένεια, τα παιδιά σου και αργότερα και τα εγγόνια σου ήταν η πρώτη σου προτεραιότητα και φρόντιζες πάντα να μη λείπει τίποτα σε κανέναν. Ακόμη και στις δύσκολες στιγμές, ήσουν πάντα το ακλόνητο στήριγμά μας.
Μετά τη σύνταξη σου, ανήσυχο πνεύμα συνέχισες με αγροτικές δουλειές και τρέχοντας εδώ κι εκεί για να «βοηθήσεις» τα παιδιά και τα εγγόνια σου. Δεν σου άρεσαν τα καφενεία και το «καθισιό». Το άγχος σου αυτό και η τελειομανία σου σε έστειλαν στο πατρικό σου παραμονές των εθνικών εκλογών του 2023 να το φροντίσεις για να μη «ρημάξει».
Αποτελέσμα η υπερκόπωση, το έμφραγμα, η γενική κατάπτωση, η νοσηλεία 100 και πλέον ημερών με τη μάνα δίπλα σου πάντα, η φθίνουσα πορεία και το τέλος…
Θα σε έχουμε πάντα στην καρδιά μας και θα σε ευγνομονούμε για όσα μας πρόσφερες με περίσσευμα αγάπης και φροντίδας. Τα ξέρεις άλλωστε, τα έβλεπες τόσα χρόνια εμπράκτως κι εσύ, τα άκουσες και λίγο πριν την αναχώρησή σου, οπότε και μας τόνωσες για λίγο λέγοντάς μας: “Θα γίνω καλά!» . Να είσαι καλά πατέρα μου εκεί που πήγες. Οι γονείς σου όπως μας είπες ήρθαν να σε προϋπαντήσουν. Καλή Αντάμωση!
https://youtu.be/vNurgt0SVq8?feature=shared
