ΤΑ ΜΕΤΡΑ, Η ΦΤΩΧΕΙΑ ΚΑΙ ΤΡΟΠΟΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ

   Δυόμιση χρόνια μετά τη νέα – και αυτή τη φορά – απροκάλυπτη και εθελοντική υποταγή μας στα ξένα κέντρα εξουσίας διαπιστώνεται από τη συντριπτική  πλειοψηφία του Ελληνικού λαού η αδυναμία εξυπηρέτησης του χρέους που έχουν δημιουργήσει οι ελίτ του τόπου εις βάρος του (το αν έγινε βάσει σχεδίου ή όχι δεν έχει διαφανεί ξεκάθαρα ακόμη, δεν μπορεί όμως να αποκλειστεί και εντελώς σαν πιθανότητα). Οι αντιδράσεις ποικίλουν : Άλλοι αδιαφορούν και συνεχίζουν να παραμένουν απαθείς, άλλοι εκτοξεύουν κατηγορίες προς κάθε κατεύθυνση - χωρίς να έχουν κάνει την παραμικρή αυτοκριτική, άλλοι ενισχύουν - τουλάχιστον δημοσκοπικά - ακραία κόμματα, ενώ άλλοι επιμένουν στη σωτηρία από τις παραδοσιακές δυνάμεις, δηλαδή εκείνες ακριβώς που οδήγησαν τον τόπο σε μια πρωτόγνωρη «κρίση» όχι μόνο οικονομικών, αλλά και αξιών, παιδείας, πολιτισμού, ταυτότητας.

  Δυστυχώς, παραμένουμε ως πολίτες στάσιμοι-ανενεργοί και δυσπροσάρμοστοι στις νέες συνθήκες, αντιμετωπίζοντας με επιφανειακό τρόπο τα προβλήματα που ήρθαν και θα συνεχίσουν να έρχονται, χωρίς κάποιο κοινά αποδεκτό σχεδιασμό, πίστη σε κάποιο όραμα, δίχως ελπίδα και αισιοδοξία, έστω και αυτές τις δύσκολες στιγμές.

  Δεν έχουμε , παραδείγματος χάρη, καταλάβει ότι για να προχωρήσει ο τόπος πρέπει πρώτα απ’ όλα να απαλλαγεί από όλους όσους και όσα τον οδήγησαν εκεί. Το πρώτο βήμα είναι η δημιουργία νέων πολιτικών φορέων, όχι όμως από αυτόκλητους «σωτήρες», που είναι επαγγελματίες και προνομιούχοι της πολιτικής, οι οποίοι πιάνοντας τον παλμό της εποχής προσπαθούν να παραμείνουν στο παιχνίδι της κακώς εννοούμενης εξουσίας, για να συνεχίσουν λίγο πιο προσεκτικά και με νέα «προβειά» το έργο τους, δηλαδή πρωταρχικά την εξυπηρέτηση των ίδιων και «χορηγικών» συμφερόντων και έπειτα να «πετάξουν» στάχτη στα μάτια του λαού στη χειρότερη περίπτωση ή κανένα κοκαλάκι στην καλύτερη. Οι φορείς αυτοί θα δημιουργηθούν μέσω της σύνθεσης απόψεων από όλα τα υπάρχοντα κόμματα και οι ηγέτες τους θα είναι εθελοντές πολιτικοί, απαλλαγμένοι από αγκυλώσεις και  στυγνό «επαγγελματισμό», με υψηλή κατάρτιση, στιβαρότητα χαρακτήρα και κύρος.

  Δεύτερο βήμα, μπορεί να είναι η προώθηση της αλληλεγγύης και του εθελοντισμού  σε όλους τους τομείς της κοινωνίας, ταυτόχρονα με την γενικευμένη προσπάθεια για ατομική βελτίωση σε όλα τα πεδία ενδιαφέροντος. Έτσι μπορεί να υπάρξει μεγιστοποίηση οφέλους με την ελάσσονα δυνατή επιβάρυνση.

  Μερικά παραδείγματα είναι : Ενημέρωση (μέσω αντικειμενικών διαύλων και κριτικού «φιλτραρίσματος» κάθε πληροφορίας), δια βίου μάθηση (σχολεία β’ ευκαιρίας, πρόοδος, προσθήκες στις ήδη υπάρχουσες γνώσεις, μελέτη στον ελεύθερο χρόνο, καλλιέργεια ενδιαφερόντων, περαιτέρω εξιδείκευση), συμμετοχή σε κάθε μορφή ομάδας που βελτιώνει την καθημερινότητα (εθελοντές, πολιτικοί και κοινωνικοί φορείς), ενεργητικότητα, απόρριψη καταναλωτικών προτύπων, οικιακή οικονομία και προγραμματισμός δράσης για ορθολογικότερη διαχείριση (αποφυγή περιττής κατανάλωσης, είτε στο ξόδεμα οικονομιών για αχρείαστα αγαθά, είτε φυσικών αγαθών, όπως το νερό και το ηλεκτρικό ρεύμα), υιοθέτηση πιο οικολογικών και οικονομικών τρόπων μετακίνησης (δίκυκλη μηχανή ή ποδήλατο αντί για αυτοκίνητο, μέσα μαζικής μεταφοράς, «μοίρασμα» διαδρομής σε ένα αυτοκίνητο με πολλούς επιβάτες - carpooling -) θέρμανσης (ενεργειακά τζάκια, converter, σόμπες υγραερίου) και   γενικότερα κατανάλωσης ενέργειας (φωτοβολταϊκά, μονώσεις, ποικίλες εφαρμογές για ηλιακή, αιολική και άλλου είδους ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές).

 

ΑΠΟ ΤΟ ΕΓΩ ΣΤΟ ΕΜΕΙΣ

  Ποια είναι η λύση στην ύφεση, την κρίση που μας μαστίζει, τόσο σε εθνικό, όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, με κίνδυνο εξάπλωσης παγκοσμίως (μια κρίση που ξεκίνησε από την άλλη άκρη του ατλαντικού το 2008); Έχουν γραφτεί πολλά, από εξειδικευμένους οικονομολόγους, μέχρι φιλόσοφους και κληρικούς. Σε κάθε άποψη υπάρχει μια μικρή ή μεγάλη αλήθεια. Αποκρυσταλλώνοντας τα όσα έχω δεί και διαβάσει διαμόρφωσα και εγώ τη δική μου άποψη.

  Θεωρώ λοιπόν, ότι η λύση πρέπει να έχει βάση πάνω απ’ όλα στις κλασικές αξίες , δηλαδή στην παιδεία, τον πολιτισμό, τον αθλητισμό, το σεβασμό και αλληλοσεβασμό.

  Εξηγούμαι: Mε την παιδεία, (τη σωστά παρεχόμενη από σπίτι και σχολείο σε όλο το εύρος της, γενική και εξειδικευμένη και όχι αυτή την - σκοπίμως - βαθμιαία υποβαθμισμένη που παρέχεται παγκοσμίως) αναπτύσσεται η γνώση, η υπευθυνότητα  και η κρίση, που αποτελεί αντίβαρο στην άγνοια (είτε από αμάθεια, είτε από ημιμάθεια ή αδιαφορία) και τον φόβο.

  Με την καλλιέργεια του πολιτισμού, εξευγενίζονται οι χαρακτήρες , οξύνεται το πνεύμα.

  Με τον αθλητισμό, μαθαίνει κανείς να πειθαρχεί, να μάχεται και να ξεπερνάει τα σωματικά, πνευματικά και ψυχολογικά του όρια ( εξ’ ού και η λέξη αθλητισμός, που προέρχεται από τη λέξη άθλος = ξεπερνώ τα όρια μου σε ελεύθερη μετάφραση ). Εξάλλου, «νους υγιής, εν σώματι υγιή».

  Με το σεβασμό και τον αλληλοσεβασμό, αναπτύσσεται ο κατευνασμός των παθών, η κατανόηση και η ενδοσκόπηση.

  Αν λοιπόν, ο καθένας μας ατομικά προσπαθήσει να κάνει «κτήμα» του αυτές τις αξίες, πρωταρχικά μέσω της αυτοβελτίωσης και έπειτα μέσω της διεκδίκησης καλύτερων όρων παροχής παιδείας, μπορεί να κατανοήσει την αναγκαιότητα της αλληλεγγύης, της αλληλοβοήθειας, της κοινωνικής δικαιοσύνης και πρόνοιας και να προβεί σε εκείνες τις ενέργειες που θα αποφέρουν ανάταση και βελτίωση στους ίδιους και έπειτα στο οικογενειακό, τοπικό, εθνικό, πανευρωπαϊκό και παγκόσμιο περιβάλλον.

ΕΚΛΟΓΕΣ 2012. ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΙ;

   Έγιναν και οι εκλογές, εκφράστηκε σοφά ο λαός και βγήκε πόσο διαφορετική και πόσο ίδια είναι η αντιμετώπιση ενός προβλήματος. Στη συγκεκριμένη περίπτωση πρόβλημα είναι η κρίση (όχι μόνο η οικονομική, αλλά και πολιτική, πολιτιστική, θεσμών, οραμάτων, ιδεών) και η μέχρι στιγμής λάθος αντιμετώπισή της (σε όλα), ακόμη και μετά τις εκλογές.
  Το ζήτημα δεν είναι μόνο μνημόνιο και ευρώ - αντιμνημόνιο και δραχμή, ούτε αδιαπραγμάτευτο μνημόνιο - επαναδιαπραγματεύσιμο μνημόνιο. Το σίγουρο είναι πως όταν είσαι με την πλάτη στον τοίχο, πρέπει να εμπιστευτείς το ένστικτό και την ταχύτητά σου για να έχεις ελπίδες σωτηρίας. Τα παραπάνω, εφ' όσον συνδυάζονται με εμπειρία σε παρόμοιες καταστάσεις και ικανότητα αντιμετώπισής τους, δίνουν περισσότερες πιθανότητες να γλιτώσεις.
  Το ένστικτο του Έλληνα έδειξε ΣΥ.ΡΙΖ.Α., ελλείψει άλλων αξιόπιστων και αναγνωρίσιμων από το ευρύ κοινό επιλογών προοδευτικής-κοινωνικής κατεύθυνσης ( υπήρξε και ένα 19% που έμεινε εκτός βουλής, εκφράζοντας κυρίως την ίδια κατεύθυνση.). Σίγουρα ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. δεν είναι ο Μεσσίας που θα φέρει την επί Ελλάδος σταθερότητα. Ούτε είναι ένα πεντακάθαρο ( άνευ "επαγγελματιών") κόμμα. Ούτε όλοι γύρισαν στον Εμφύλιο και έγιναν αριστεροί. Ούτε έχει ρεαλιστικές προτάσεις για όλο το φάσμα της κρίσης.Απλά η απουσία μιας κεντρώας και τίμιας λύσης ώθησε την πλειοψηφία ( πλην κομματόσκυλων, βολεμένων, παππούδων που δεν αλλάζουν εύκολα συνήθειες και ηλιθίων δίχως συναίσθηση και κρίση, που ψήφισαν ΠΑΣΟΚ - ΝΔ ) στα δύο άκρα του πολιτικού σκηνικού με εκφραστές τα "διαφημισμένα" και "γνωστά" κόμματα του Τσίπρα και του Καμμένου και την ενδιάμεση ΔΗΜ.ΑΡ. που φάνηκε σαν η πιό καλή επιλογή για τον αγνό Πασοκτζή και τον απογοητευμένο Νεοδημοκράτη , τον διαφωνούντα Αριστερό, τον "δήθεν" αριστερίζοντα, τον "κάπως" μοντέρνο, τον "τάχα" απενοχοποιημένο ψηφοφόρο, τον "νεοπολιτευτικό".
   Βέβαια σαν υπερβολικός λαός που είμαστε ψηφίσαμε και τα δύο άκρα. Τους νοσταλγούς του Χίτλερ και τους νοσταλγούς του Στάλιν.Δεν συγκρίνω βέβαια το ΚΚΕ με τα "Λεβεντόπαιδα".... Μήπως όμως θα έπρεπε; Iστορικά οι τακτικές τους δεν διέφεραν και πολύ. Απλά το ΚΚ είχε την τύχη να είναι ο εκφραστής της Αντιδεξιάς μερίδας του λαού και να την καρπώνεται, όσο το άφηναν τα "φτιαχτά" ( από Αμερικανούς "πάτρωνες" και Έλληνες μετριοπαθείς, αλλά και μερικούς μη κομμουνιστές αριστερούς) κεντρώα αναχώματα από το '60 και μετά. Από τη στιγμή που όμως κάποιος βρίσκει το λόγο να ψηφίζει τα άκρα (χωρίς να είναι η λύση κατ' εμέ) , σημαίνει ότι κάποιο πρόβλημα θέλει να καταδείξει όπως λαθρομετανάστες, υπερβολική παρουσία νόμιμων μεταναστών που κάποτε ήταν και αυτοί παράνομοι, ανεργία, εξευτελιστικοί όροι εργασίας,εργασιακό μεσαίωνα - κατάργηση κατακτημένων με αγώνες δικαιωμάτων, διεύρυνση στις κοινωνικές ανισότητες, "φτωχοποιήση" κ.α.
  Εκεί που δεν δόθηκε η πρέπουσα σημασία - κατά τη γνώμη μου - είτε επειδή δεν διαφημίστηκαν τόσο, είτε επειδή δεν έχουν ωριμάσει ακόμα οι συνθήκες ( μπορεί να μην ωριμάσουν βέβαια και ποτέ ) ήταν στα λεγόμενα "λοιπά" κόμματα , των οποίων αρκετές προτάσεις ήταν αρκετά ενδιαφέρουσες για όλο το φάσμα της κρίσης (από οικονομία εώς αξίες) και σίγουρα δεν είχαν τον τόσο μεγάλο κίνδυνο - συγκριτικά με τα πιο γνωστά κόμματα - να προέρχονται από ανθρώπους που δεν θα τις εφάρμοζαν, υφαρπάζοντας ψήφους. Αυτή η γκάμα των κομμάτων, κάλυπτε σχεδόν όλους του χώρους από τα αριστερά, ( κλώνοι ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ) κεντροαριστερά ( Οικολόγοι ,Πειρατές) κέντρο(;) (Kατσέλη-"κάνω κόμμα για να μη χάσω το βουλευτιλίκι" και άλλοι κλώνοι ΠΑΣΟΚ - βλ. Παπαθεμελή κλπ), κεντροδεξιά ( Μάνος , Τζήμερος , Ντόρα - " κάνω κόμμα για τη βουλή και για το μπαμπά να με βλέπει αρχηγό, γιατί μέχρι πρωθυπουργός ισως έχει πεθάνει και αυτός"), χριστιανική και πιο δεξιά ( Κοινωνία - συνεχιστές Καποδίστρια κλπ ) .
  Εφ' όσον τελικά δε συναινέσει η ΔΗΜ.ΑΡ., επειδή τελικά βλέπει ότι δεν αλλάζει το μνημόνιο, ή φοβάται μήπως χαρακτηριστεί "μνημονιακή", ακολουθούν εκλογές στις 10 ή 17 Ιουνίου. Θα βγεί τότε Τσίπρας και Καμμένος με μεγαλύτερα ποσοστά; Θα επιστρέψει ο "δικομματισμός"; Θα είναι μιά από τα ίδια; ;Όλα φαντάζουν πιθανά και απίθανα μαζι.... Η πρότασή μου για το άμεσο και το απώτερο μέλλον; Άμεση συσπείρωση όλων των κομμάτων που κατέβηκαν στις εκλογές (γνωστών και αγνώστων) σε ένα συνασπισμό των κεντροαριστερών και κεντροδεξιών μικρών και μεγάλων σχηματισμών ( άνευ ΠΑΣΟΚ - ΝΔ ο καθένας ) και σχηματισμό κεντροαριστερής ή κεντροδεξιάς κυβέρνησης, ανάλογα τη βούληση του λαού. Δεκτή η βοήθεια από έμπειρα στελέχη ΝΔ - ΠΑΣΟΚ με τη μορφή ειδικών συμβούλων σε περίπτωση απρόβλεπτης ανάγκης. Έπειτα, και ανάλογα τις εξελίξεις, πρωτοβουλίες για τη ριζική αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού με την απόρριψη των "παλιών" κομμάτων , ιδεών και προσώπων για μια αληθινή "κάθαρση" στην Ελληνική κοινωνία και όχι όπως αυτή του '89 ή εκείνη της Χρυσής Αυγής.

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΕΞΟΔΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ

     Έβλεπα σήμερα το πρωί τη Διαμαντοπούλου στη ΝΕΤ να προτρέπει τον κόσμο να βρεί τις δικές του λύσεις στην κρίση, να στραφεί στον ιδιωτικό τομέα για αξιοποίηση των πρωτοβουλιών του και να μη τα περιμένει όλα από το δημόσιο.

    Συμφωνώ με όσα είπε, αλλά διαφωνώ με όσα δεν είπε… Ποιά είναι αυτά; Ας δούμε τις παρακάτω προτάσεις, αφού έχουμε και την επίσημη προτροπή από την μετατρεπόμενη σε «ελέω θεού ‘‘αυθεντία’’» πολιτική ελίτ της χώρας.

  ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΔΙΟΙΚΗΣΗ

1.       Αλλαγή συστήματος σε προεδρική δημοκρατία. Προεδρική και κοινοβουλευτική θητεία 5 ετών. Απλή αναλογική στις εκλογές.

2.      Αλλαγή συντάγματος μέσω δημοψηφισμάτων και εκλογής σώματος πολιτών από όλους τους κοινωνικούς χώρους για την κατάρτισή του. Έπειτα μετασχηματισμό του σε είδος Γερουσίας 20 ατόμων (μαζί με τον πρόεδρο της δημοκρατίας) με θητεία 5 ετών, που θα ελέγχει τη νομιμότητα και των προς το κοινό καλό πράξεων της κυβέρνησης ή της βουλής. Παραπομπή σε δίκη όσων βουλευτών και υπουργών κριθούν άξιοι παραπομπής από το μισό συν ένα ξεχωριστά για τα σώματα Γερουσίας, Βουλής , Κυβέρνησης.

3.      Βουλή 100 βουλευτών με 45 βουλευτές επικρατείας και 55 προερχόμενους από μονοεδρικές περιφέρειες για όλους τους νομούς της χώρας, εκτός Αττικής που θα εκλέγει 3 βουλευτές και Θεσσαλονίκης που θα εκλέγει 2. Έλεγχος πεπραγμένων Κυβέρνησης και Γερουσίας. Παραπομπή γερουσιαστών σε δίκη έπειτα από πρόταση 30 βουλευτών επικρατείας και 30 μονοεδρικών περιφερειών εκτός Αττικής και Θεσσαλονίκης.

4.      Κυβέρνηση με πρωθυπουργό και 8 υπουργεία, χωρίς υφυπουργούς, αλλά με Διευθύνσεις -όπου χρειάζεται-λόγω φόρτου αρμοδιοτήτων: 1. Εσωτερικών και Δικαιοσύνης (ηλ. διακυβέρνηση, εσωτ. μεταρρυθμίσεις κλπ), 2. Εξωτερικών, 3. Οικονομίας, 4. Στρατιωτικών και Δημόσιας τάξης (Εντός και τα σώματα ασφαλείας), 5. Καινοτομίας και Ανάπτυξης (εμπορικής, βιομηχανικής, αγροτικής, ναυτιλιακής), 6. Υγείας, 7. Παιδείας -Πολιτισμού -Αθλητισμού, 8. Εργασίας. Εφ’ όσον τα μέλη της Κυβέρνησης προέρχονται από τη Γερουσία ή τη Βουλή, θα αντικαθίστανται στα πόστα τους από τους επιλαχόντες.

5.      200 δήμοι με μητροπολιτικούς δήμους Αθηνών και Θεσσαλονίκης. Δήμαρχοι και αντιδήμαρχοι εκλεγμένοι από το 50% συν ένα των δημοτών με θητεία 5 ετών. Επιμόρφωση όλων των εκλεγέντων αιρετών σε θέματα ΟΤΑ και καθαίρεση τους σε περίπτωση μη επιτυχίας στις εξετάσεις με το πέρας της επιμόρφωσης που θα διεξάγονται με σύστημα τύπου πανελλαδικών στην έδρα της ΚΕΔΕ. Αναπλήρωση από τον δεύτερο σε σταυρούς κλπ.  Θέσεις αντιδημάρχων μόνο σε δήμους άνω των 20.000. Για δήμους έως 60.000 ένας αντιδήμαρχος. Από 60.001 και ανά 60.000 ένας αντιδήμαρχος επιπλέον. Ανώτατο όριο 4 αντιδήμαρχοι. Οι υπόλοιπες θέσεις αμισθί. Υποχρεωτική διαμονή δημάρχου στην έδρα του δήμου και αντιδημάρχου στη δεύτερη πόλη σε πληθυσμό και ούτω καθ’ εξής. Επικοινωνία μέσω τηλεδιασκέψεων και εφ’ όσον απαιτείται με μετακίνηση σε τόπους συνεδρίων και συνδιασκέψεων. 

6.      5 περιφέρειες με μόνο περιφερειάρχη (χωρίς αντιπεριφερειάρχες) σε στενή συνεργασία με τοπικούς βουλευτές και δημάρχους. 1. Αιγαίου - Κρήτης με έδρα το Καστελόριζο, 2. Μακεδονίας - Θράκης με έδρα την Ορεστιάδα, Πελοποννήσου με έδρα το Άργος, 3. Δυτικής Ελλάδας και Ιονίων νήσων με έδρα τους Οθωνούς Κέρκυρας, 4. Ανατολικής Ελλάδας και Σποράδων με έδρα την Αλόννησο, 5. Αττικής με έδρα το Λαύριο. Υποχρεωτική διαμονή στην έδρα και αντίστοιχα επικοινωνία με τον ίδιο τρόπο που ισχύει για  τους δήμους.
7.     Οι αιρετοί άρχοντες (από τον πρόεδρο της δημοκρατίας έως τους αντιδημάρχους) δεν θα ξεπερνούν ποτέ τους 400 συνολικά. Θα εκλέγονται έως και δύο θητείες. Με εθνικά ή τοπικά δημοψηφίσματα μπορεί να τροποποιείται αυτός ο περιορισμός για κάποιον αιρετό εφ’ όσον συγκεντρώνει το 65% των ψήφων. Θα υπάρχει ασυμβίβαστο με κάθε άλλη επαγγελματική ενασχόληση κατά τη διάρκεια της θητείας τους, δεν θα τους καταβάλλεται άλλος μισθός πέραν του αιρετού. Θα έχουν πλήρη φοροαπαλλαγή κατά τη διάρκεια της θητείας τους και αναγνώριση συντάξιμων ετών ίσων με τη θητεία τους. Με το πέρας της θητείας τους επιστρέφουν υποχρεωτικά για 2 έτη στην προηγούμενη εργασία τους, εφ’ όσον δεν εκκρεμούν διώξεις για αδικήματα προερχόμενα από τη διοίκησή τους. Εφ’ όσον καταδικαστούν δημεύεται μέρος της περιουσίας τους ισάξιο με τη ζημία που προκλήθηκε από την απόφασή τους και σε περιπτώσεις που αυτή δεν καλύπτεται θα παρέχουν κοινωνική εργασία έως και ισοβίως μέχρι την ανταπόδοση της ζημίας. Σε περιπτώσεις υπεξαίρεσης ή δωροδοκίας διπλάσιες ποινές. 
 8.     Ο πρόεδρος της δημοκρατίας και τα μέλη Γερουσίας, Κοινοβουλίου και Κυβέρνησης θα διαμένουν υποχρεωτικά στη διάρκεια της θητείας τους στις ειδικά διαμορφωμένες εγκαταστάσεις του Ολυμπιακού Χωριού. Η διαμονή τους θα είναι δωρεάν με μόνη υποχρέωση την παράδοσή τους στην ίδια κατάσταση. Θα δύνανται να έχουν και τις οικογένειές τους μαζί εφ’ όσον το επιθυμούν. Θα μισθοδοτούνται με 8000 ευρώ μηνιαίως για την κάλυψη όλων των αναγκών τους υπηρεσιακών και μη, χωρίς κάποια άλλη παροχή. Τα νυν κυβερνητικά μέγαρα αποκτούν μουσειακό χαρακτήρα με είσοδο για το κοινό 1 ευρώ. Θα ανοίγουν μόνο για υποδοχή και φιλοξενία ξένων αντιπροσωπειών σε επίσημες επισκέψεις. Τότε μόνο θα δίδονται προς χρήση τα υπουργικά οχήματα στον αριθμό που χρειάζεται κάθε φορά. Η βουλή θα λειτουργεί όπως σήμερα και ως μουσείο. Τα υπουργεία και οι δημόσιες υπηρεσίες θα στεγάζονται υποχρεωτικά σε κρατικά κτίρια.

9.      Οι αιρετοί της τοπικής αυτοδιοίκησης θα μισθοδοτούνται ως εξής: Περιφερειάρχες 7500 ευρώ, δήμαρχοι 7000 ευρώ , αντιδήμαρχοι  6000 ευρώ, χωρίς κάποια άλλη παροχή.

10.    Επιτελικό κράτος, δημόσιοι υπάλληλοι υψηλών προσόντων (έως τουλάχιστον Τ.Ε., με πολύ καλή γνώση αγγλικών και η/υ)  και ευγενείας σε διαρκή επιμόρφωση και αξιολόγηση από ανεξάρτητη αρχή και τους πολίτες με πλήρη εργασιακά δικαιώματα και μισθούς:

5000 ευρώ(το μήνα επί δώδεκα μήνες, δηλ.καταργούνται δώρα κλπ) για διευθυντές (καταργούνται όλες οι ανώτερες μορφές διεύθυνσης), 4500 ευρώ για τμηματάρχες, 4000 ευρώ για αποφοίτους Εθνικών Σχολών Διοίκησης και κατόχους σχετικών με το αντικείμενο διδακτορικών, 3800 ευρώ για κατόχους μεταπτυχιακών, 3500 ευρώ για πτυχιούχους ΑΕΙ, 3200 ευρώ για πτυχιούχους ΤΕΙ. Καμία αλλη υπηρεσιακή παροχή, επίδομα ή όχημα παρα μόνο στο χώρο εργασίας,όπου η χρήση των αναλώσιμων και υπόλοιπου εξοπλισμού θα είναι δωρεάν, αλλά θα ελέγχεται για σπατάλες ή άσκοπη χρήση. Απόλυση όσων αποδεδειγμένα δεν καταφέρνουν να εκπληρώσουν τους στόχους που τους έχουν δοθεί για 3 συνεχόμενα τετράμηνα ή για συνεχόμενη κάκιστη συμπεριφορά σε κοινό ή συναδέλφους. Απόλυση και δήμευση αντίστοιχης περιουσίας σε περίπτωση υπεξαίρεσης ή κακοδιοίκησης και δήμευση διπλάσιας περιουσίας σε περίπτωση χρηματισμού. Παροχή κοινωνικής εργασίας εφ’ όσον δεν καλύπτεται το ποσό έως την κάλυψή του.

                                           

          ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

1.       Προσέλκυση επενδύσεων με παροχή κινήτρων.

2.      Δημιουργία νέων θέσεων εργασίας μέσω ΕΣΠΑ.

3.      Δημιουργία υποδομών μέσω ΕΣΠΑ.

4.      Ενιαίο ΦΠΑ 15% σε όλα τα είδη και όλη την επικράτεια.

5.      Πόθεν έσχες και τεκμήρια σε όλους και για όλα. Δήμευση αντίστοιχου μέρους περιουσίας φοροφυγάδων και ολόκληρης με παροχή κοινωνικής εργασίας εφ ' όσον επαναλάβουν το αδίκημα.

6.      Υποχρεωτική χρήση φοροκάρτας και μεγάλα πρόστιμα για μη χρήση της.

7.      Χρήση χρεωστικής ή πιστωτικής κάρτας για συναλλαγές άνω των 1000 ευρώ.

8.      Κατάργηση κάθε είδους φοροαπαλλαγών και φοροελαφρύνσεων  με αντίστοιχη συνταγματική κατοχύρωση, καθώς και κατοχύρωση μέσω συντάγματος κατώτατου ημερομισθίου 70 ευρώ / 2100 ευρώ μηνιαίως.

9.      Φορολόγηση 10% για το κατώτατο εισόδημα. Για κάθε 1000 ευρώ άνω του κατώτατου ετήσιου εισοδήματος επιβολή συν 1% στο φόρο. Ανώτατο όριο 50% φόρος.

10.    Φορολόγηση ακινήτων μόνον εφόσον αποδίδουν εισόδημα στον ιδιοκτήτη τους.

11.    Φορολόγηση καταθέσεων, μετοχών και λοιπών τραπεζικών προϊόντων κλιμακωτά από 5% για καταθέσεις από 1000 ευρώ έως 5000, 10% για καταθέσεις από 5000-25000, 12% για καταθέσεις από 25000-50000 15% για καταθέσεις 50000-150000, 20% για καταθέσεις 150000-1000000, 25% για 1000000 και άνω.

12.     Για τους ελεγκτικούς μηχανισμούς: Απόλυση και δήμευση αντίστοιχης περιουσίας σε περίπτωση υπεξαίρεσης ή κακοδιοίκησης και δήμευση διπλάσιας περιουσίας σε περίπτωση χρηματισμού. Παροχή κοινωνικής εργασίας εφ’ όσον δεν καλύπτεται το ποσό έως την κάλυψή του.
                                                         

                                                              ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ                                                                                

      Πραγματική ισονομία, με ταχύτερη απόδοση δικαιοσύνης, καμία μείωση ποινών, εφ' όσον δεν συντρέχουν λόγοι αθωότητας και μετατροπή ποινών μετά την έκτιση του 1/3του χρόνου τους σε κοινωνική εργασία, εκτός από ειδεχθή εγκλήματα οπότε και ο κατάδικος θα υποχρεούται να γίνεται πειραματόζωο σε επιστημονικές μελέτες και στο υπόλοιπο της ημέρας θα εκτελεί κοινωνική εργασία εντός φυλακών.

                                                                             

  ΕΡΓΑΣΙΑ

1.       Πλήρης διαφύλαξη εργασιακών δικαιωμάτων με αυστηρές ποινές για τους παραβάτες εργοδότες και κατώτατο μισθό 2100 ευρώ μηνιαίως, χωρίς άλλες παροχές στον ανειδίκευτο εργάτη, 2500 ευρώ στον απόφοιτο Υ.Ε., 2800 ευρώ για τον Δ.Ε. Για ανώτερες κατηγορίες προσόντων αντίστοιχες αμοιβές με του δημοσίου.

2.      Κατάργηση συντάξεων.

3.      Ασφαλιστικές εισφορές με επιλογή του υπαλλήλου σε ιδιωτική ή δημόσια ασφάλιση.

4.      Απολύσεις μόνο έπειτα από εμπεριστατωμένη δικαιολόγηση.

5.      Πρόνοια δημοσίου και ιδιωτικού τομέα για άτομα κάτω του ορίου της φτώχειας (συσσίτια, στέγαση, επιμόρφωση, νοσηλεία, φάρμακα, βοήθεια στην εύρεση εργασίας).

  ΥΓΕΙΑ

1.      Νοσοκομεία πλήρως εξοπλισμένα με όλες τις ειδικότητες στην έδρα κάθε δήμου.

2.      Μικρά πολύ-ιατρεία ανά 3000 κατοίκους.

3.      Κάλυψη κόστους νοσηλίων από ασφαλιστικά ταμεία

4.      Διοίκηση νοσηλευτικών μονάδων από ειδικό μάνατζερ - διευθυντή που θα δίνει λόγο για όλα τα έσοδα και έξοδα της μονάδας, με αντίστοιχο μισθό με του τμηματάρχη. Δήμευση αντίστοιχης περιουσίας σε περίπτωση κακοδιαχείρισης ή υπεξαίρεσης και δήμευση διπλάσιας περιουσίας σε περίπτωση χρηματισμού. Παροχή κοινωνικής εργασίας εφ’ όσον δεν καλύπτεται το ποσό έως την κάλυψή του. Οι ίδιες ποινές και για επίορκους γιατρούς.

             ΠΑΙΔΕΙΑ

1.       Δημόσια, δωρεάν παιδεία για όλους και όλες τις ηλικίες, χωρίς παραπαιδεία και αναγκαστικές εξωσχολικές δραστηριότητες λόγω αδυναμίας των σημερινών σχολείων (ξένες γλώσσες κλπ) με καταρτισμένους δασκάλους που θα πληρούν τις προϋποθέσεις  των εναπομείναντων δημοσίων υπαλλήλων με αντίστοιχη μισθοδοσία, πλήρως εξοπλισμένα, σύγχρονα και ασφαλή σχολεία όλων των βαθμίδων με πλήρη προσβασιμότητα από όλους τους μαθητές.

2.      Σύγχρονο πρόγραμμα σπουδών με δίκαιες βαθμολογίες και διαβαθμισμένα θέματα εξετάσεων. Λύκειο με διαβαθμισμένες τάξεις προχωρημένων και μη. Σκοπός να προετοιμαστούν καλύτερα οι μαθητές για την εισαγωγή στα εκπαιδευτικά ιδρύματα ή και την καλύτερη βαθμολογία στο απολυτήριο.

3.      Αυστηρά κριτήρια για εισαγωγή σε πανεπιστήμια και ΤΕΙ.

4.      Εκσυγχρονισμός τριτοβάθμιας εκπαίδευσης – ενίσχυση έρευνας.

     Γενικότερα, με την αποδόμηση παλαιών κακών νοοτροπιών και υιοθέτηση νέων και υγειών (βλ. πρώτες αναρτήσεις Οκτωβρίου - Νοεμβρίου) θα καταφέρουμε να κάνουμε τα όνειρά μας πραγματικότητα, όσοι ονειρευόμαστε ακόμη...

ΆΛΩΣΗ, ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ Ή ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ;

  Είναι πολλές οι στιγμές τον τελευταίο καιρό που πιστεύω πως η ιστορία επαναλαμβάνεται, πως η ιστορία μας διδάσκει για να μην επαναλαμβάνουμε τα ίδια λάθη στο μέλλον, πως τα γεγονότα που ζούμε συμπυκνώνουν πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές ζυμώσεις που χρειάστηκαν δεκαετίες για να διαμορφωθούν και μόλις λίγα χρόνια να εκδηλωθούν.

  Ήδη παρατηρούμε την αποδόμηση του νεοελληνικού κράτους με νεφελώδεις ενδείξεις για τη διάδοχη αρχιτεκτονική δομή του και αντικρουόμενες ερμηνείες για τους σκοπούς του που συνοψίζονται σε δύο γνωστές από το παρελθόν μας λέξεις: «Ελευθερία ή Θάνατος». Ελευθερία από τις διεθνείς εξαρτήσεις, είτε με το δρόμο που ήδη έχει προταθεί από τη διεθνή νέα φεουδαρχία, είτε με το δρόμο που θα επιλέγαμε μόνοι μας, αν ποτέ μας δινόταν τέτοια ευκαιρία. Αλλιώς Θάνατος πάλι με τις ίδιες επιλογές.

  Το «πρόβλημα» στη δική μας περίπτωση είναι ότι και αυτή τη φορά το «ελληνικό ζήτημα» αποτελεί μια πρωτόγνωρη κατάσταση - πείραμα πάνω στα αποτελέσματα της οποίας βασίζονται αντικρουόμενες προσδοκίες και συμφέροντα που θα αποτελέσουν οδηγό για τη διαμόρφωση πολιτικών στην Ευρώπη και τον κόσμο.

  Άρα λοιπόν για άλλη μια φορά συμβαίνει σαν λαός να βρισκόμαστε σε περίοδο παρακμής και εξαθλίωσης, όπως στο Βυζάντιο όπου μοιραία επήλθε και η Άλωση, σε περίοδο τρομερής καταπίεσης και βίας (πλέον ψυχολογικής) όπως το 1821 που προέκυψε Επ-Ανάσταση, αλλά και κατοχής (οικονομικής), συσσιτίων, φτώχειας και δεινών όπως το χειμώνα του 1941, όταν είχε ήδη εδραιωθεί η Αντίσταση.

  Στο χέρι μας είναι να ρίξουμε το βλέμμα μας στο παρελθόν και να επιλέξουμε αυτό που μας αξίζει για το μέλλον.