Η ΙΣΤΟΡΙΑ (ΔΕΝ) ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ

  Την ώρα που η γερμανική απεμπόληση της ιδεαλιστικής χροιάς της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης έχει διαφανεί την τελευταία διετία εξυφαίνοντας τρόπους επιβολής της pax germanica  σε όλη την Ευρώπη, προσπαθώντας ξανά – με έναν ακήρυχτο οικονομικό πόλεμο – να μετατρέψει τον παραγόμενο πλούτο των άλλων χωρών σε «καύσιμο» για τη μηχανή της ανάπτυξής της, παρατηρούμε την εξέλιξη ενός πειράματος που διεξάγεται με πειραματόζωο την Ελλάδα, η επιτυχία του οποίου θα είναι για κάποιους ο «δούρειος ίππος» για τη μετεξέλιξη των υπόλοιπων ευρωπαϊκών κρατών σε σκλαβωμένες οικονομικά – και μελλοντικά, πνευματικά – επαρχίες.

  Πολλοί – ειδικοί και μη – προσπαθούν να κάνουν εκτιμήσεις για το μέλλον, με συνηθισμένη κατάληξη να είναι - κατά το πλείστον – λανθασμένες. Με διάχυτη την απογοήτευση και την αβεβαιότητα όλοι μας βαδίζουμε προς το άγνωστο προσπαθώντας να βρούμε φως στο τούνελ, με επιτακτική την ανάγκη να μπεί ένα τέλος στους πειραματισμούς, έστω και άσχημο. Μήπως όμως θα έπρεπε να δοκιμαστούν και λύσεις -  σενάρια που ποτέ δεν είχαμε σκεφτεί, που ίσως θα μπορούσαν να ανατρέψουν την υπάρχουσα κατάσταση;

  Από τη στιγμή που ιδεολογίες - συστήματα όπως ο σοσιαλισμός έχουν καταρρεύσει, ενώ άλλα όπως ο καπιταλισμός βρίσκονται σε κρίση,  μήπως θα έπρεπε να στραφούμε σε όσους πλέον έχουν ανοικοδομηθεί μέσα από τα συντρίμμια τους; Αν βγάλουμε απ’ έξω τη γερμανική ανοικοδόμηση που αποτέλεσε μια καθαρά πολιτική απόφαση των αμερικάνων για προληπτικούς λόγους ( πόλεμος στην Ευρώπη και καλύτερο έλεγχό της από τους ίδιους, καθώς από αρχαιοτάτων χρόνων ισχύει ότι ελέγχεις καλύτερα τον ευεργετημένο ), οι μόνες ανεπτυγμένες χώρες που έχουν ανοικοδομηθεί από τις στάχτες τους είναι η Αργεντινή και η Ρωσία.

  Οπότε μια πρόταση - όχι χειρότερη από τις ήδη υπάρχουσες - θα ήταν να συνεργαστούμε στενά  με αυτές τις δύο χώρες και γιατί όχι να δανειστούμε από χρήματα έως και τεχνογνωσία, ενώ θα μπορούσαμε να συνάψουμε και ένα είδος συμμαχίας και αλληλεγγύης μεταξύ μας, αυτής που μας λείπει από τις ήδη υπάρχουσες συμμαχίες μας. Έτσι μπορεί να βρούμε λύση σε αρκετά δυσεπίλυτα θέματα μας ή έστω να απαλλαγούμε από μέρος του βάρους της επίλυσής τους, μεταφορτώνοντας τα στους τωρινούς συμμάχους μας, που θα θορυβούνταν από μια τέτοια εξέλιξη φοβούμενοι κύμα αλλαγής συσχετισμού δυνάμεων και δημιουργίας νέων ισορροπιών ισχύος.