Παρασκευή 25 Νοεμβρίου 2011

"ΚΡΑΤΙΚΟΔΙΑΙΤΟΙ" ΑΡΧΟΛΙΠΑΡΟΙ ΚΑΙ "ΑΝΑΡΧΙΚΟΙ" ΣΠΟΥΔΑΡΧΙΔΗΔΕΣ

    Ζούμε σε μια χώρα, όπου η λέξη κράτος έχει συνδυαστεί με όρους όπως: αναλγησία, αναποτελεσματικότητα, καρεκλοκενταυρισμό, βόλεμα ημετέρων κλπ. Aυτή η "ορολογία" που χαρακτηρίζει το σύγχρονο ελληνικό κράτος, δημιούργησε και τις αντίστοιχες αντιδράσεις, όπως: έλλειμμα εμπιστοσύνης, φοροδιαφυγή, παρεκτροπή στην ανομία, εγωκεντρισμόκρίση της τελευταίας διετίας και οι έξωθεν επιταγές των δανειστών μας, μας επιβάλλουν την αναμόρφωση όλων των όρων στη σχέση του κράτους με τον πολίτη και τις οργανωτικές δομές που τη διέπουν.  Είναι προφανές, οτι δύο είναι οι βασικοί λόγοι που οδήγησαν στην πρόταση "αλλαγής" της χώρας: H αδυναμία λειτουργίας του υπάρχοντος "μοντέλου" στις παρούσες συνθήκες και η οργάνωση των κατά το δυνατό αποτελεσματικότερων δομών για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των δανειστών μας.
    Πολλές προτάσεις που ευαγγελίζονται την  πολυαναμενόμενη αναμόρφωση του κράτους, ως προς την αποτελεσματικότητα και την ανταποδοτικότητα του, έχουν παρουσιαστεί μέχρι στιγμής, απορριφθεί από τις υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις - εκτός και αν ήταν δική τους πρόταση - και συναντήσει τη λαϊκή αντίδραση, ως προϊόν των σπασμωδικών αντιδράσεων στη διαχείριση της κρίσης και της συσσωρευμένης οργής για τη χρόνια κρατική αναποτελεσματικότητα.
   Ποιό είναι όμως το μερίδιο ευθύνης που αναλογεί στον κάθε ένα παράγοντα που συνιστούν το κράτος για την κατάσταση που έχει περιέλθει; H σοφή παροιμία λέει πως το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι και στην περίπτωσή μας αφορά τους κυβερνώντες και την πολιτική ελίτ γενικά. Αφού κατάφερε να βάλει με την ανικανότητά της τη χώρα σε περιπέτειες, να συνεχίζει να αναβάλλει την αυτοκάθαρση και την αυτοτιμωρία, αρνείται την ίση κατανομή βαρών (τουλάχιστον, καθότι φέρει μεγαλύτερη ευθύνη), με ευνοικές διατάξεις προς την ίδια και "απαλές" περικοπές αποδοχών και προνομίων στα μέλη που την απαρτίζουν (κυβέρνηση, βουλή, κόμματα), αρνούμενη ουσιαστικά να πρωτοστατήσει, δίνοντας το "καλό παράδειγμα". Η κοινωνικοοικονομική ελίτ, εκμεταλλευόμενη την αυξανόμενη δύναμη και επιρροή της έναντι της πολιτικής ελίτ, έδωσε δείγματα ανυπακοής και παραβίασης της ισότητας απέναντι στο νόμο, μη αναλμβόνοντας και αυτή με τη σειρά της τις ευθύνες που της αναλογούν για την περριρέουσα κατάσταση. Στο ίδιο μήκος κύματος και η πνευματική ελίτ , που συμβιβάστηκε ή δεν είχε το αντίστοιχο διαμέτρημα από αυτό που της αποδόθηκε ή ΄προτίμησε να αποκοπεί από την πραγματικότητα. Τέλος, η λαϊκή μάζα που είτε από φόβο, είτε από μικροσυμφέροντα, είτε από έλλειψη παιδείας, είτε - μια μικρή μειονότητά της - από αγνό ιδεαλισμό και προσήλωση σε κάποιο δόγμα, δεν αντέδρασε και συμβιβάστηκε με τα δεδομένα του συστήματος που της πλάσαραν ή ακόμα προσπάθησε να έχει κάποιο ρόλο είτε συνυφασμένο με το σύστημα ή εντελώς εναντίον του για την επίτευξη ατομικών ή πρόσκαιρων στόχων.
   Όλοι ,λοιπόν, έχουμε αποκτήσει με την "αξία" μας ένα μέρισμα στην "πίτα" της αποτυχίας και θα ήταν φρόνιμο να αναλογιστουμε καλά τις ευθύνες μας, γιατί και πάλι έργο συλλογικής μας ευθύνης θα είναι η αναδόμηση ή η αποδόμηση του νεοελληνικού κράτους.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

σχόλια