Σάββατο 1 Νοεμβρίου 2014

ΤΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ ΤΗΣ ΚΙΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΩΝ ΔΗΜ.ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΩΝ, Η "ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΗ" ΚΑΙ Η ΕΞΩΘΕΝ "ΚΑΛΗ ΤΑΚΤΟΠΟΙΗΣΗ".

  Για την πλειοψηφία των πρώην δ.α. η κατάργηση της υπηρεσίας μας αποτέλεσε την απαρχή μίας απίστευτα αγωνιώδους προσπάθειας για να συγκρατήσουμε τις συνέπειες της 12-μηνης - ουσιαστικά - διαθεσιμότητάς μας σε επίπεδα που δεν θα διέλυαν εντελώς τη ροή της ζωή μας και των οικείων μας. Μετά από μία διαδικασία-παρωδία,από την αρχή με την ψήφιση του νόμου με τις εξαιρέσεις-προτεραιότητες κλπ εώς το τέλος με τις απίστευτες μοριοδοτήσεις (φωτογραφικές για κάποιους-βολικές για όσους άλλους διέθεταν τα ίδια μόρια) που ανέτρεπαν σε πολλές περιπτώσεις την αντικειμενικότητα, άσχετα αν τελικά η περισσότεροι δεν έχασαν τουλάχιστον την πόλη που ήθελαν, η προσωρινή -ακόμη- τοποθέτησή μας δεν εχει αφήσει ευχάριστη γεύση για τους περισσότερους από εμάς...
  Εξηγούμαι, καθώς η παραπάνω διαπίστωση έχει δύο αναγνώσεις: Mία από την προσωπική-οικογενειακή πλευρά του καθενός και άλλη μία υπηρεσιακή.
  Από την οικογενειακή πλευρά, άλλος απλά αναγκάστηκε να αλλάξει πόλη και να πάει σε κάποια κοντινή, άλλος σε κάποια μακρινή, άλλοι που ήταν σύζυγοι να εξαιρεθεί ο ένας και ο άλλος να βρεθεί αλλού κοντά ή μακριά, άλλοι να μην αντέχουν το οικονομικό κόστος και την έλλειψη οικογένειας-παιδιών και να παραιτούνται από μία δουλειά που κέρδισαν και δεν τους χαρίστηκε....
  Υπηρεσιακά, σε συζητήσεις με συναδέλφους και διαβάζοντας και την ιστοσελίδα σας, διαπίστωσα ότι σε όλες τις υπηρεσίες μας περίμεναν ως "απαλλαγές" που λέγαμε και στο στρατό. Νέο αντικείμενο-έστω και λιγότερο νέο στην ΕΛ.ΑΣ.-,περισσότερος φόρτος, λιγότερα χρήματα λόγω μετάταξης και προσωπικής διαφοράς αλλά και συγκριτικά με συναδέλφους όσον αφορά ΕΛ.ΑΣ.- Φυλακές,απαξιωτική αντιμετώπιση από ορισμένους ή αρκετούς νέους συναδέλφους ή πολίτες.
  Φοβίες; Aρκετές...Οι εφοριακοί μη τους συγχωνεύσουν στα μεγάλα αστικά κέντρα, με αποτέλεσμα τη μετακίνηση για όσους δεν ζουν σε μεγάλες πόλεις ή ακόμη και νέα διαθεσιμότητα - απόλυση. Οι αποκεντρωμένοι, με τους ίδιους φόβους. Οι της ΕΛ.ΑΣ, με το φόβο συγχωνεύσεων σαν ενδεχόμενο, το φόβο της "ιδιατερότητας" βεβαιότερο και της μεγαλύτερης απαξίας των πολιτών σίγουρο (γιατί πλέον είμαστε εκ των πραγμάτων "άχρηστοι", ανευ αρμοδιοτήτων και επιπλέον "βίσματα-βολεμένοι που έμειναν στο δημόσιο ενώ είχαν απολυθεί") .Σε ορισμένες περιπτώσεις έχει εκτραχυνθεί και έχει καταλήξει σε μικροεπεισόδια τύπου "δεν σας αναγνωρίζουμε σαν αρχή γιατί καταργηθήκατε,τι βίσμα είχατε και σας ξαναπήρανε,γιατί σας κάνανε ΜΑΤ,γιατί σας ντύσανε σαν ΜΑΤ" κλπ όμορφα, "αναβαθμισμένα" προπαντώς, πράγματα...Οι των φυλακών, πρό εκπαίδευσης με ρεπό χρεωμένα με το έτσι θέλω με αντάλλαγμα μετέπειτα συνεχόμενη εργασία, με υπερβολικές κρατήσεις-μικρότερο μισθό και ένα "αναβαθμισμένο" περιβάλλον εργασίας.
  Συμπέρασμα; Υπάλληλοι στην καλύτερη παραγωγική τους ηλικία, στην πλειοψηφία τους με χαμηλό ηθικό, είτε λόγω προσωπικών-είτε λόγω υπηρεσιακών προβλημάτων (ή και τα 2 σε κάποιες περιπτώσεις), με λιγότερο μισθό και περισσότερη απαξία να παλεύουν να κρατήσουν όρθια την υπηρεσία και τον εαυτό ή την οικογένειά τους. Σίγουρα το μουντό χρώμα της περίπτωσής μας, ταιριάζει απόλυττα με το γενικότερο της χώρας μας...Θα υπάρξει τελικά κάποιο φώς στο τούνελ;